« Perpetuarius colonus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 279c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PERPETUARIUSPERPETUARIUS Colonus,
ult. Cod. de locat. præd. civil. lib. 11. Hinc fundi perpetuarii
dicti leg. 3. ejusd. Cod. de privil. dom. Aug. lib. 11.
Qui fundum conducit in vitam, vel ut ad alias transferre possit : emphyteuticus vero etsi sit Perpetuarius, attamen suscepit solum sterile et infructuosum.Laur. in Amalth. Perpetuarii, qui in perpetuum res civitatum aut fisci conducunt, leg. 1. 3. et
ult. Cod. de locat. præd. civil. lib. 11. Hinc fundi perpetuarii
dicti leg. 3. ejusd. Cod. de privil. dom. Aug. lib. 11.
