PERPRIUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Perprius » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 280b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PERPRIUS

PERPRIUS, pro Prius, quod prius est. Arnobius junior in Conflictu cum Serapione lib. 1 :

Ergo Perprius est, ut sapientiam habeat, quam virtutem, qua possit aliquid velle vel non velle.

Perprius, adverb. Antea, Gallis parcy-devant. Testamentum S. Elphegi Episcopi Wintoniensis :

Terras has apud Tauntune Ecclesiæ Episcopatus assigno permanendas, qui Perprius mihi ab ipsa Ecclesia tradita erant.

Infra :

Secundum quod Perprius legavimus.

Vita Clementis VI. PP. pag. 90 :

Et aliorum, quorum consilio Perprius regebantur.

Adde Chron. Veron. apud Murator. tom. 8. col. 622.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Perprius, Imprimis, Gall. Avant toutes choses. Charta ann. 1330. apud Rymer. tom. 4. pag. 459 :

Jura tamen coronæ nostræ, prout astringimur vinculo juramenti, Perprius convenit nos tueri.