PERRIPARIUS. Monachus Sangall. lib. 1. de Carolo M. cap. 21 :

Cum quidam juvenis cognatus Regis optime in quadam festivitate caneret, Alleluya : dixit Imperator ad eundem Episcopum : Bene cantavit modo ille noster Clericus. Qui juxta stultitiam suam joculariter illa verba suscipiens, et illum Imperatoris cognatum esse nesciens, respondit : Sic omnes perriparii possunt bubus agricolantibus vetrenere, (al. veternere) etc.

Idem forte qui Pelliparii, tametsi acumen responsi non omnino percipio. At hic Perriparii, videntur esse bubulci aut agricolæ, qui bobus arantibus insistunt, quibus, dum ad laborem exequendum hos urgent, nescio quid agreste aut insulsum occinunt ; unde pro vetrenere legendum forte occinere. Vide in hac voce.