PERRORESCENCIA, Magna suspicio, vel Magnus metus ; unde Perrorescere, eadem notione. Constit. MSS. Ferdin. reg. Aragon. ann. 1413 :

Ordinamus nullum prætextu Porrolosentiæ (sic) per ejus adversarium allegando, extra suam propriam vicariam aut bajuliam ad nostrum consistorium trahi, aut causas ejus evocari debere, nisi Perrolosencia (sic) aliter, quam per juramentum probetur, ut ipsi vicariæ aut bajuliæ vicini fuerimus, per dictam et extra nostram curiam Perrolosencia aliter, quam per juramentum, ut dictum est, si unum tantum locum ipsius vicariæ aut bajuliæ recurrens ad nos se Perroscere (sic) dicat, in alio loco ipsi tuto in ipsa vicaria aut bajulia judicem assignemus : sed si totam vicariam aut bajuliam merito Perrorescat, probare ipsa Perrorescencia dicto modo, infra aliam vicariam aut bajuliam illi viciniorem, in aliqua civitate aut loco ydoneo, si reperiri poterit, in quo possit copia peritorum haberi,..... ibi causa debeat, cessante Perrorescencia, per justitiam agitari.

In iisdem Statutis vernacula lingua scriptis ibidem legitur, Porrolosencia non semel. Unde ab Hispanico Porro, Stolidus, rusticus, hebes, deducenda videtur hujus vocis origo ; ita ut quis ex imperitia judicum causa cadere metuens, ad alios causam deferendi licentiam petat ; quod aperte, ni fallor, indicant hæc verba :

in quo possit copia peritorum haberi,..... ibi causa debeat, cessante Perrorescencia, per justitiam agitari.

Vide Perhorrescentia.