« »
 
[]« Personalis cavalcatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 286a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PERSONALIS2
PERSONALIS Cavalcatus, Servitium quod quis per se cum equo præstare tenetur. Charta Caroli II. Reg. ann. 1291. apud Pitton. Histor. Aquens. pag. 170 :
Volumus in posterum homines.... immunes taschis, lædis, cossis, pedagiis, boagiis, saunariis et Personalibus cavalcatibus infra fines comitatuum, etc.