PHALANGA 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 phalanga » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 301c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PHALANGA1

1. PHALANGA, Fustis teres, Nonio. Charta Emehardi Episc. Herbipol. ann. 1097. apud Freder. Schannat. in Vendem. litter. pag. 178 :

A provisoribus inibi constitutis pauperes ac debiles illuc adventantes desolati, voce injuriosa contristati, tamquam demonicæ phalanges teretibus Phalangis duratisque fustibus cedebantur, cesique miserabiliter expulsi ab inde ejiciebantur.

Nicolaus Specialis de Reb. Siculis lib. 7. cap. 17. apud Murator. tom. 10. col. 1070 :

Alii unctas tabulas quas nautæ Phalangas vocant, labentibus trabibus subministrant.

Adde Vitam S. Romualdi cap. 5. tom. 2. Febr. pag. 110. Vide Falanga.

P. Carpentier, 1766.

◊ Glossar. Lat. Gall. ann. 1352. ex Cod. reg. 4120 : Phalanga, Escherson. Escharlat, in altero ex Cod. 7692.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Phalanga, Trabs, vel potius postis pensilis ad aquam hauriendam. Mirac. B. Stanislai tom. 1. Maii pag. 783 :

Ipsa mulier... arripiens urceum ad fontem cucurrit pro aqua. Sed trahens Phalangam cum urceo ad fontem, Phalangam fregit, et urceus cadens super quoddam lignum in fonte, totus dissipatus est.