« »
 
[]« Phiala » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 304a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PHIALA
PHIALA, Fons, aquarum receptaculum : Græcis recentioribus, φιάλη. Adamnanus lib. 2. de Locis SS. cap. 19 :
Est ergo illius fontis nomen, qui est in Trachonitide, Fiala, plena aquarum semper, unde Jordanis mediterraneis meatibus derivatur.
Vide quæ de Phialis adnotamus in Descriptione ædis Sophianæ n. 22.
Phiala cum Candela. Anastasius in S. Silvestro PP. pag. 14 :
In medio fontis columna porphyretica, quæ portat [] Phialam auream, ubi candela est auro purissimo pens. libr. 50. ubi ardent in diebus Paschæ balsami libræ 200. etc.
Vide Phyala.