« »
 
[]« Pingaculum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 327a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PINGACULUM
PINGACULUM, pro Pignaculum, Culmen domus. Charta ann. 1207. in Tabular. Compend. :
Querela super aula illa quam præter licentiam ipsorum in fundo ecclesiæ suæ ædificavimus videlicet a domo Petri de Gellis.... usque ad Pingaculum ipsius aulæ quod est junctum mazuræ Claronis.
Vide Pinna 5.