« »
 
[]« Pionarius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 329a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PIONARIUS
PIONARIUS, Fossor castrensis, vel qui ligone terram atterit et fodit, Gall. Pionnier. Comput. ann. 1202. apud D. Brussel tom. 2. de Usu feud. pag. clx :
Et pro duobus maçonibus et pro... duobus Pionariis... iiic. et xxxv. l. et v. s. et dim
.
P. Carpentier, 1766.
Memor. H. Cam. Comput. Paris. ad ann. 1423. fol. 160. r°. :
Colardus Martini de novo institutus in officio custodis stagnorum forestæ de Wailly, Pionarius pour gasonner calciatas dictorum stagnorum, etc.
Hinc Pionnier, pro Vigneron, vineæ cultor, in Lit. remiss. ann. 1380. ex Reg. 118. Chartoph. reg. ch. 276 :
Le prisonnier, qui estoit Pionnier de Baudenet Lescot de Reims, et faisoit ses vins à moitié, recela une queue de vin sanz en faire compte à son maistre.
Vide supra in Piocus. Opificium vero pionarii, Pionnaige dicitur in aliis Lit. ann. 1458. ex Reg. 189. ch. 250 :
Plusieurs pionniers ouvrerent de leur mestier de Pionnaige et fouaige, etc.