« »
 
[]« 2 pirgus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 332a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PIRGUS2
2. PIRGUS, Turris, ex Gr. πύργος. Testamentum Guillelmi Jordanis Comitis Ceritaniæ Id. April. ann. 42. Philippi Regis Franc. :
Videlicet castella, rochas, Pirgos, et omnes fortitudines, etc.
Est etiam Pyrgus, turricula, sive fritillus, ex quo tesseræ mittebantur in tabulam, apud Sidonium lib. 3. Epist. 3. lib. 5. Epist. 17. lib. 8. Epist. 12. Vide Salmas. in Solin. ubi docet quid Pyrgus a fritillo differebat.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Pyrgus, Suggestus, ambo, nostris Jubé. Johannes Diac. in Vita S. Gregor. Mag. lib. 4. cap. 69 :
Itaque cum Evangeliis in Ambonem venerabilis Levita Petrus ascendens, mox ut Gregorianæ sanctitati testimonium præbuit, inter verba veræ confessionis spiritum efflavit, et adolore mortis extraneus juxta Pyrgi basim... meruit sepeliri.
Diarium Italic. [] Dom. de Montfaucon pag. 100. ubi de ambone Ravennensi :
Servus tuus Agnellus episcopus hunc Pyrgum fecit.
Quod ambo turris instar concinnatus erat, Pyrgus dictus est.