« »
 
[]« Pixonandus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 340a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PIXONANDUS
PIXONANDUS, Locator, conductor, ab Ital. Pigionare, Gall. Locataire. Statuta Astens. f. 9. v°. :
Nec possit vetari alicui civi Astensi quin possit ponere Pixonandum in domo sua exceptis publicis meretricibus.