« Plactata » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 349a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLACTATA
PLACTATA. Navis, Placta appellatæ, onus. Census. eccl. Rom. apud Murator. tom. 5.
Antiq. Ital. med. ævi col. 852 :
In episcopatu Ostiensi. Homines ejusdem civitatis in festo Nativitatis Domini et Paschæ, duas Plactatas lignorum.Iidem Cens. Mss. :
DabuntUbi perperam editum Platrata, apud eumd. Murator. tom. 1. earumd. Antiq. col. 675. Hinc, ut videtur, Apleitage dicitur Locus, ad quem ejusmodi naves onerandæ vel exonerandæ appellunt ; nisi malis a Plagea, ora, æstuarium, campus planus, deducere. Redit. comit. Namurc. ann. 1265. in Reg. Cam. Comput. Insul. sign. Le papier velu fol. 22. v°. :(Ostienses)duas Plactatas lignorum domino papæ, qui pro tempore fuerit, et suis sumptibus afferent et deponent ad mandatum domini papæ a marmorata sive a Ripa Romea, unde dominus papa voluerit : hoc modo persolvent, unam Plactatam in Nativitate Domini, et aliam in Pascha de resurrectione.
Et si a une piece de tiere sor le Mueeze u on met faissel, sel apiele on Apleitage.Reg. ann. 1289. ejusd. Cam. sign. Le papier aux aysselles fol. 69. v°. :
Encor i a li cuens sor Meuze une pieche de terre, c'on apele Apleitage, si vaut par an xx. sols.