PLAGIUM 2, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 2 plagium » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 350b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLAGIUM2

2. PLAGIUM, Plagiare, Plagiarius, dicitur de eo, qui mancipium alienum, vel hominem liberum pro mancipio distrahit ac vendit. Edictum Theoderici cap. 81 :

Si quis nesciens a plagiatore mancipia comparaverit, reatu Plagii non potest obligari.

Lex Wisigoth. lib. 7. tit. 3. § 2 :

Si quis ingenuus servum alienum vel ancillam alienam Plagiaverit, etc.

Adde § 3. 4. 5. 6. Usurpaverit, in § 1. Lex Salica tit. 41. § 2 :

Si quis servum alienum Plagiaverit ; id est, per circumventionem de servitio domini sui abstraxerit, et trans mare, sive in quamlibet regionem ipsum duxerit, etc.

In Lege Frisionum titulus 21. de Plagio, inscribitur, in quo agitur de eo, qui hominem nobilem aut liberum extra patriam vendiderit.

P. Carpentier, 1766.

◊ Charta Phil. IV. reg. Franc. ex Reg. A. Cam. Comput. Paris. fol. 47. v°. :

Sed et crimen Plagii dolorosius committentes, utriusque cessus (sexus) impuberes juveniles aliasque personas ad ipsos hostes dampnabili transfretatione producunt.

Plagiarius, in Glossis antiquis MSS. : Qui inducit (leg. seducit) pueros, et sollicitat servos alienos. Mancipiorum alienorum distractor, abigeator, qui mancipium

aut pecus alienum seducendo distrahit. Alexander Nequam :

Qui pueros vendis, Plagiarius est tibi nomen.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Plagearius, apud Mabillon. tom. 5. Annal. pag. 29. ex Epist. Widrici ad Heinricum Imper. :

Quidam suorum nostros, sanctum corpus sustentantes, tantis verberibus affecerunt, ut loculus Sancti sanguine vulneratorum pollueretur. Heu ! quot servos et fideles ecclesiæ nostræ Plageariis suis captivos tradidit.