« »
 
[]« 1 planare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 351b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLANARE1
1. PLANARE, Adæquare, planum reddere ; item demoliri, subvertere. Burchardus in Epist. de Excidio Mediolan. apud Murator. tom. 6. col. 915 :
Conventio talis erat : totum fossatum Planare, muros et omnes turres destruere, etc.
Laurentius Veron. ad ann. 1104. ibid. col. 158 :
Ut castella trahant Pisani mœnia sternunt,
Urbeque de capta Planant obstantia quæque.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Planare, Eradere, expungere. Consuet. antiquæ Canon. Regul. cap. 15. apud Marten. Collect. novæ part. 1. pag. 317 :
Nullus ingrediatur coquinam, excepto cantore et scriptoribus ad Planandam tabulam, aut faciendum incaustum, ad exsiccandum pergamentum.
Vita B. Notkeri tom. 1. April. pag. 593 :
Videt iterum diabolum manu celerrima quod scripserat Planasse.
Vide Plana 2.
P. Carpentier, 1766.
Hinc nostris Planer, pro Défalquer ; de summa deducere. Charta Ludov. comit. Fland. ann. 1331. ex Chartul. 2. Fland. ch. 573. in Cam. Comput. Insul. :
Nous avons mandé.... à tous nos reneurs .... qu'il Planaissent et ostassent de nos gros briefs de renenghe... cinquante quatre livres, etc.