PLANTARE 2, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 2 plantare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 354c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLANTARE2

2. PLANTARE, Collocare, statuere, erigere ; qua notione Galli dicimus : Planter l'étendart. Charta Ludovici Ducis Brandenburg. apud Ludewig. tom. 7. Reliq. MSS. pag. 101 :

Appropriavimus et appropriare decrevimus altari in ecclesia ville Gracs, sancti Nycolai civitatis nostre Steindal situando et Plantando, et in honore B. Catherine dedicando.

Smaragdus in Vita S. Benedicti Anian. sæc. 4. Bened. part. 1. pag. 206 :

Quidam siquidem frater tabulam sacratam, in qua beati Dionysii erant reliquiæ aliorumque Sanctorum Plantatæ, etc.

Vita S. Eigilis ibidem pag. 238 :

Simul etiam et Sanctorum nomina, quorum reliquiæ ibidem Plantatæ sunt, disciplinabiliter litteris inserendo HRabanus magister memoriæ commendavit.

Elmham. in Vita Henrici V. Reg. Angl. edit. Hearnii cap. 26. pag. 61 :

In qua (galea) istac trium florum aureorum, in agro Plantatorum azureo, splendor sydereus emicabat.

Vide Plantatio.

P. Carpentier, 1766.

◊ Ital. Piantare. Acta S. Desid. tom. 5. Sept. pag. 789. col. 2 :

Credens sibi sufficere posse, si omnem delectationem in solo Patre cœlesti Plantaret.

Necrol. eccl. Paris. Ms. :

iij. Idus Sept. Obiit Mauricius bonæ memoriæ Paris. episcopus, qui.... quatuor abbatias novellas sub ecclesia Parisiensi Plantavit.