« »
 
[]« Plasea » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 356c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLASEA
PLASEA. Arnobius lib. 7. adv. Gentes :
Quid polimina ? quid omenta ? quid palasea, sive (ut quidam cognominant) [] Plasea ? ex quibus est nomen omenti pars quædam, quo receptacula ventrium circumretita finiuntur. Bovis cauda est Plasea, siligine et sanguine delibuta.