![[]](img/image.png)
PLASMARE, Formare, ex Gr. Πλασμάζειν. Glossæ antiquæ
MSS. :
Finxit, Plasmavit, composuit, formavit.Pactum matrimonii inter Herbertum et Godehildem ann. 1086. apud Marten. tom. 1. Ampliss. Collect. col. 518 :
Propriis manibus hominem non est dedignatus Plasmare e limo.Arator lib. 2. Histor. Evangel. :
Nicolaus de Braia in Ludovico VIII. Rege Franc. :... Ne fabrica pulchra creantisQua Plasmata solo cælestis imaginis instarTraxit, et authoris speciem pro pignore gestat.
Ubi perperam editum psalmavit. Occurrit non semel in sacris Libris.Hic Pytho Plasmavit hominem tellure recentiIapeto natus mixta cum fluminis undis.
P. , 1766.
◊ Unde nostris
Plasmer, eadem notione. Pœnit. Adami Ms. cap. 9 : Car quant tu fus Plasmé(hominem alloquitur)et fait de la main de l'omnipotent Dieu, etc.
Plasmator, Conditor. Julius Africanus lib. 7. Histor. Apost. :
Utitur præterea S. Ambrosius. Glaber Rodulphus in
Histor. apud Duchesn. tom. 4. pag. 36 :
Deus Plasmator corporum, afflator animarum, etc.
![[]](img/image.png)
Plasmator parce mœstis mundialibus.