« »
 
[]« Plaustrire » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 362b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLAUSTRIRE
PLAUSTRIRE, Resonare per modum plaustri, vel resonare plaustro, secundum Ugutionem, Joanni de Janua. Papias : Plaustrit, quod plaustro sonat. Hinc Plaustrum, ϰρόταλον, in Gloss. Lat. Græc. Sangerm. Κρόταλον quippe nonnullis plaustrum resonans, non crepitaculum, significat.