« »
 
[]« 1 plica » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 372c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLICA1
1. PLICA, Plicatura, vel involutio. Matth. Westmonasteriensis ann. 1217 :
Prisones, castra, debita redemptionum, obligationes, juramentorum fidei interpositum, obsides et consimilia, utrobique sine Plica fraudis plene et plane dimitterentur.
Idem ann. 1254 :
Insonuit ictus tonitrui cum fulgure, quod cadens super turrim Ecclesiæ... maximam quercum, quasi Plicam contorsit, et quasi in fila minuta dissipando contrivit.
Spicileg. Fontanell. MS. pag. 397 :
Cum vero corporale plicatur, sint quatuor Plices in longitudine et tres in latitudine ; per quatuor Plicas designantur quatuor virtutes cardinales, et per tres alias tres virtutes theologales.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Plica, Plicatura, Gall. Dos, repli d'une lettre. Bulla Clementis V. PP. ann. 1311. inter Instrum. tom. 6. Gall. Christ. novæ edit. col. 72 :
Et super Plicam scriptum est, registrata.