PLUTEUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Pluteus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 378a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLUTEUS

PLUTEUS, Machina bellica antiquis notissima, quam describit Vegetius lib. 4. cap. 15. Ejusdem meminit Abbo in Obsidione Paris. lib. 1. vers. 217. pag. 505 :

Mille struunt etiam celsis tentoria rebus

Tergoribus collo demptis tergoque juvencum.

Bis binos tressisve viros clypeare valebant,

Quæ Pluteos calamus vocitat cratesque Latinus.

A similitudine aliqua plutei veteris, ut scribit Carolus de Aquino in Lex. milit. eodem plutei nomine notat recens militia machinam tectoriam in oppugnatione urbium, ad figuram arcæ vel ambulacri ductilis, qua fossor cunicularius cum suis armamentis inclusus per fossam transmeat ad cuniculos destinato in loco aperiendos. Id genus machinæ vocamus Galeria.

P. Carpentier, 1766.

◊ Tract. MS. de re milit. et mach. bellic. cap. 22 :

Pluteus est machina contexta lignaminibus ; in qua, si sunt homines et ducunt eum ad murum, et adito muro exeunt cum ferramentis ad frangendum murum castelli,..... sine lexione, quia sunt coperti frangentes.