POLLUCIBILITER, Sumptuose, magnifice, vox Plauto nota. Joanni de Janua, Pollucibilis, est facilis ad donandum. Fulgentius lib. 1. Mytholog. de Saturno :

Pollucis etiam filium sive a pollendo, sive a pollucibilitate, quam nos humanitatem dicimus. Unde Plautus in comœdia ait, Bibite, pergræcamini Pollucibiliter.

Passio S. Vitalis Mart. n. 3 :

Vitalis cum ante conspectum judicis, iniquorum ductus manibus, consisteret, et cum Catholicis lacessere spiculis Pollucibiliter inciperet, etc.

Petrus Damian. lib. 7. Epist. 11 :

Tertius Otto, qui Imperialis apicis dignitate Pollucibiliter floruit, et Romanam Remp. strenue gubernavit.

Et Epist. 19 :

Et quoniam scribendi peritus extitit, non pauca nobis librorum volumina Pollucibiliter exaravit.

Theodericus Monachus de Inventione S. Celsi num. 5 :

Et revera quia ipsa gemina claritudine Pollucibiliter viguit, uti honor debitus poposcit, totius regni Pontificibus atque optimatibus ipsa sui reverentia præcelluit.

Vide Beroaldum ad Apulei lib. 1. Metamorph.