PONCELLUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Poncellus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 402c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PONCELLUS

PONCELLUS, Ponticulus. Charta Margaretæ Fland. Comit. ann. 1250. apud Miræum tom. 2. pag. 1231 :

In vico qui ducit ad domum Episcopi usque ad Poncellum, et a poncello infra rivulum currentem sub dicto poncello, usque, etc.

Necrolog. Confratriæ Cleric. Pontisar. :

xxvi. Maii Hernovetus le Paumier dedit v. sol. reditus situatos prope Poncellum sancti Martini in vico dicto de malo diversorio.

Adde Chartam ann. 1296. apud Lobinellum tom. 4. Histor. Paris. pag. 516. Poncel, eadem notione usurpat Joinvilla pag. 122.

P. Carpentier, 1766.

◊ Ponchel, eadem notione, in Charta ann. 1340. ex Chartul. 23. Corb.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Poncellus, Columna, in Aresto Parlamenti ann. 1394. apud Menester. Hist. Lugdun. pag. 80 :

Et quod ad dicti magistri Petri præceptum prædictus Petrus Guernerii columnas seu Poncellos dicti tribunalis demolierat.

Vide Pontellus.