« »
 
POIPIA, POYPIA.
[]« Poipia » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 392b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/POIPIA
POIPIA. Vide Poypia.
[]« Poypia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 444a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/POYPIA1
POYPIA, Domus rustica. Charta homagiorum Nobilium Bressiæ ann. 1272. [] apud Guichenonum :
Recognoscit se tenere in feodum domum suam, et Poypiam de sancto Cyrico, cum tota forteressia.
Infra :
Confitetur se tenere ab eodem in feudum ligium plastrum suum de Baugiaco, et Poypiam suam fortem de Corbertoud, cum nemore et terra quam ibi tenet, et partem dictæ Poypiæ.
Rursum :
Et Poypiam suam S. Sulpitii sitam inter duas Poypias.
Occurrit ibi pluries pag. 14. 15. 16. 17. 20. Alia Charta Gallica ibidem pag. 51 :
George Loup n'a pas fait le fief d'une Poype d'Amorel, pource qu'elle a esté reduite à servis.
Observat Dion. Salvaingus Boissius apud Delphinates proprie poypiam esse agrum silvestrem sentibus ac silvulis obsitum.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Errat uterque vir eruditissimus ; est enim poypia, Collis, seu tumulus, cui inædificatum castellum, idem proinde atque Mota. Vide in hac voce. Exstant etiamnum in Bressiæ et Dombarum provinciis plurima castrorum in poypiis extructorum rudera, quibus assignata quondam maxima privilegia et jura adhuc vigent ; ejusmodi sunt ad Ararim poypiæ de Marchia, Miseriaci, Lurciaci, etc. De iis ita Colletus lib. 2. Statut. Bressiæ pag. 231 :
Il y a des masures qui ont des droits très considérables ; nous avons des simples Poypes (ce sont des terres élevées et fossoyées, tumuli et aggeres) qui ont les plus beaux droits.
Itaque quod Mota alibi nuncupabatur, Poypiam vocarunt in Delphinatu aliisque laudatis provinciis. Charta laudata apud Guichenonum :
Filius Guillermi de Salmoya... recognovit se tenere a dom. Baugiæi motam seu Poypiam quam habet apud Salmoya cum porprisia et fossatis.
Plura vide in eadem Charta quæ sententiam nostram luculenter firmant. Recognitio in feudum ann. 1290. tom. 1. Hist. Dalph. pag. 21 :
Item castrum seu Poypiam de Montlyopart ; item castrum seu fortalitium de Pusigniano.
Charta ann. 1327. ibid. tom. 2. pag. 211. col. 2 :
Excepta dumtaxat turri quadrata cum Poypia, in qua sita est dicta turris.
Charta Thossiac. ann. 1462 :
Pro licentia capiendi aquas a stagno appellato de la Poype de Miserie a longo itineris tendentis a dicta Poypia ad villagium de Boresanni.
Adde Severtium in Archiep. Lugdun. pag. 264.