« »
 
[]« Præforare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 459a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRAEFORARE
PRÆFORARE, Prius aperire. Chron. Modoet. apud Murator. tom. 12. col. 1121 :
Ipse Vergiusius repente per noctem, quia Præforata fuit a proditoribus urbis corona, ingressus est Placentiam civitatem, et ea potitus est.