« »
 
[]« Præposterare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 466b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRAEPOSTERARE
PRÆPOSTERARE, Ordine præpostero dicere. Gaudentius Brixiensis Episc. ser. 5 :
Ordinem lectionis Exodi... idcirco Præposteravimus, etc.
Utitur etiam Arnobius junior in Conflictu cum Serapione lib. 2.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Præposteratio, Ordo præposterus. Translat. B. Edmundi Cantuar. apud Marten. tom. 3. Anecdot. col. 1861 :
Multis annorum curriculis diem natalis sui (S. Thomæ) quem decuit habuit gloriosum, antequam de translatione ejus, longe postmodum subsecuta, aliqua vel exilis mentio haberetur... In nostro autem patrono,... ordo iste penitus præposteratur ; et tamen ex causa rationabili hujusmodi Præposteratio in alium ordinem commutatur.
Synodus Andegav. ann. 1262 :
Prohibemus, ne ea die qua benedictio nuptialis celebratur, mulieres admittantur ad purificationem, cum Præposteratio videatur.