« »
 
[]« 1 præsentare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 468a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRAESENTARE1
1. PRÆSENTARE, Offerre, Galli Présenter dicunt. Ugutio :
Exhibere, i. ostendere, vel Præsentare, vel dare.
Cyprianus in vita S. Cæsarii Arelat. :
Flagravit ubique profectibus, quo non est conspectibus Præsentatus, tetigit pectora, quorum membra non contigit.
Ordericus Vitalis lib. 3 :
Willelmum Ducem adiit, eique pretiosissimam pallam præsentavit.
P. Carpentier, 1766.
Puire, eodem intellectu, in Poem. MS. Rob. Diaboli :
A grant paine et à grant effors
Traist de sa plaie le fier hors,
Et à l'Empereour le Puire :
Mais il fait semblant qu'il muire,
Pour l'angoisse qu'ot au fier traire.
P. Carpentier, 1766.
At vero Præsentare, pro In præsentiam adducere, in Annal. Bertin. ad ann. 865. tom. 7. Collect. Histor. Franc. pag. 89 :
Rothadum canonice a quinque provinciarum episcopis dejectum... secum reducens, Carolo Præsentavit.
Præsentare, quasi præsentia efficere, ostendere. Utitur Felix Gyrwensis Monachus in Vita S. Guthlaci cap. 29.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Præsentare Se, Judicio se sistere, Gall. Comparoître, se présenter. Chron. Veron. ad ann. 1239. apud Murator. tom. 8. col. 631 :
Et confiscata fuerunt et publicata eorum bona in communi Veronæ, nisi ad octo dies se personaliter comparerent, seu Præsentarent.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Præsentare Se, Occurrere, obviam ire, Gall. Se présenter. Nicol. Guercis Annal. Genuens. ad ann. 1268. apud eumd. tom. 6. col. 545 :
Et suum congregavit exercitum, exspectando adventum inimicorum, quibus se Præsentantibus, prælium factum est magnum.