« »
 
[]« 3 prætura » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 475b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRAETURA3
3. PRÆTURA, Feudum villæ præfecti seu majoris, idem quod Majoria. Charta ann. 1165. tom. 1. Probat. Hist. Brit. col. 656 :
Prætextatis namque famulis nostris de sancta Trinitate, Willelmo, Herveo, Brientio videlicet, Præturam nostram asserere imprudenter et impudenter suam esse et hæreditario jure possidendam minime verentibus, etc. Quamdiu Juliana mater eorum viveret, salva reverentia nostra, salvisque redditibus nostris, prædictam Præturam,... comitis conspectu et baronum patriæ, in manu nostra facta prius dimissione, eis concessimus tali conditione, ut in eorum matris obitu, eam quietam et integre absque reclamatione, omni postposita. calumnia nobis prorsus deinceps dimitterent.