« »
 
[]« 3 presa » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 486a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRESA3
3. PRESA, Præsa, Debiti instrumentum, quo quis sub comprehensione corporis, ut videtur, (unde vocis etymon) se huic solvendo obligat. Statuta Cadubrii lib. 1. cap. 12 :
Et quod alii etiam notarii de Cadubrio possint et valeant scribere omnia acta civilia ; exceptis interdictis, Presis, et sententiis coram vicario.
Cap. 21 :
Quod nullus notarius extrahere debeat ex abreviaturis alicujus notarii[] defuncti Præsam, vel præceptum, seu instrumentum debiti, sive sententiam debiti, quæ vel quod notatum fuerit quindecim annis transactis.
Cap. 48 :
Quod si quis præco aliquem tam terrigenem quam forensem pro aliquo debito pignorat, pignorare debeat ex instrumentis, Præsis, sive carthis, et Præceptis, etc.
Ibidem lib. 2. cap. 20 :
Possit et valeat quilibet homo et persona, tam de Cadubrio, quam forensis pignorare seu ponere in manu jurati, pro suis debitis pignora et bona cujuslibet personæ,.... et hoc tam cum carthis sive Præsis, quam sine carthis seu Præsis.
Denique cap. 39 :
Quod si aliquis de sua manu propria in aliqua cartala sive cartha, vel in quaterno suo, vel alicujus personæ scripserit, vel scribet quod sit debitor alicujus, vel quod ei teneatur in aliqua pecuniæ quantitate, seu in aliqua re, sive causa fuerit addita in illa scriptura, sive non, quod ille talis qui sic scripserit vel scribet, ex tali sua scriptura possit conveniri, sicut esset Præsa, vel aliquod publicum instrumentum. Et eadem debeant observari sicut de Præsis et aliis carthis cautum est.