« »
 
[]« Primitus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 499b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRIMITUS
PRIMITUS, Prius, Primitus, πρώτως. Gloss. Lat. Græc. Diploma Caroli Reg. Hungar. ann. 1325. apud Ludewig. tom. 5. Reliq. MSS. pag. 486 : Ad unionem pacis devenire nolumus sine ipso Rege Boemiæ.... nisi Primitus ad hoc dicti fratris nostri.... expressus consensus accesserit et voluntas. Occurrit præterea in leg. 12. Cod. Theod. lib. 11. tit. 1. Primitus[] quam, in Ruodlieb, fragm. 3. vers. 56. et 551.