« »
 
[]« Procalare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 514a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PROCALARE
PROCALARE, Provocare, procitare. Festus. A. Gr. ϰαλεῖν, vocare.