« »
 
[]« Prominulus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 528c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PROMINULUS
PROMINULUS, Parum prominens. Guibertus in Vita sua lib. 1. cap. 6 :
Ex viminum illisione cutem ubique Prominulam deprehendit.
Utuntur præterea Solinus cap. 27. extr. et Capitol. in Pertinace cap. 12.