« »
 
[]« 1 propina » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 532c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PROPINA1
1. PROPINA, inquit Isidorus lib. 15. Orig. cap. 2 :
Græcus sermo est, qui apud nos corrupte Popina dicitur : est autem locus juxta balnea publica, ubi post lavacrum a fame et siti reficiuntur, πείνα enim Græce famem significat, eo quod hic locus famem tollat.
Ridiculum etymon. Julianus Antecessor Constitut. 108. § 14 :
Et si post tres testationes in scriptis habitas, et idoneos homines habentes invenerit eum quem contestatus est, cum uxore sua, vel in sua domo, vel in domo mulieris, vel in domo illius adulteri, vel in Propina, vel in proastio, etc.
Græca habent, ἢ ἐν προπίναις. Hist. Miscella :
Hi qui quæ Severi sunt sapiunt, in Propinis et balneis Catholicæ detrahebant Ecclesiæ.
Ubi Theophanes habet ἐν ϰαπηλεῖοις. Ita Scholiastes Basilic. l. 7. pag. 263. προπίνα, ἥ ϰαπηλεῖον.