1. PROPITIATORIUM, dictum quasi propitiatoris officium, Papiæ. Ælfricus :

Propitiatorium, vel Sanctum Sanctorum, vel Secretarium, vel Pastoforum,

gesceot bæftanþæm heah weofode i. e. Tabulatum pone majus altare. Honorius Augustod. lib. 1. cap. 136 :

Propitiatorium quod super altare locatur, est divinitas Christi, quæ humano generi propitiatur.

Anastasius in Pasch. pag. 149 :

Propitiationem etiam altaris et laminis argenteis exornatum circumduxit, atque sacram Confessionem ejus... circumstruxit.

Infra :

Fecit autem in eadem Ecclesia cyborium ex argento pens. libr. 810. Imo et Propitiatorium sacri altaris ex argenteis laminis mirifice exornat ; Confessionem denique ejus, etc.

Ibidem pag. 152 :

Fecit... ciborium miræ magnitudinis... Propitiatorium denique sacri altaris, seu Confessionem interius exteriusque cum rugulis... compsit.

Habentur eadem verba infra pag. 155. Et pag. seq. :

Fecit Propitiatorium sacri altaris B. Petri Apostolorum Principis, ubi sacratissimum corpus ejus quiescit spanoclistum, etc.

Hugo Flaviniac. pag. 166 :

Propitiatorium sane Sanctorum exornant corpora, quorum meritis floret Ecclesia.

Adde pag. 82. Catalog. Abbat. Floriacens. lib. 1. Miscellaneor. Baluzii :

At vero Theodulfus aulam, a se constructam, omnium conditori ac Salvatori rerum Deo consecrans, Cherubin gloriæ, obumbrantia Propitiatorium super altare ipsius artificiosissimo magisterio expressum, his decoravit versibus, etc.

Videtur idem quod Ciborium, quod Confessionem et totum altare contegit, quem ad modum Arcam veteris Testamenti texit Propitiatorium, sive Oraculum, quod et Tegmen sive operculum Arcæ dicitur Exod. 25. 26. etc. Gr. ἱλαστήριον.