« »
 
[]« Proplacitare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 533c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PROPLACITARE
PROPLACITARE, In placito seu judicio tueri, defendere, Garantir. Excerpta ex Ordinar. Eccl. S. Matth. Brunsvic. apud Leibnit. tom. 2. Script. Brunsvic. pag. 471 :
Promittens omnia bona quondam Templariorum in tota terra et ducatu suo libere et quiete tradere et ad possessionem ducere per se et hæredes suos, et in ejusmodi bonis ipsos defensare et Proplacitare.
Vide Haltaus. Glossar. German. voce Vertaidingen, col. 1904.