« »
 
[]« Prosperari » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 539c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PROSPERARI
PROSPERARI, Prosperos exitus consequi, secunda uti fortuna, Gall. Prosperer. Robert. Avesbur. in Hist. Edwardi III. Reg. Angl. edit. Hearnii pag. 2 :
Nunquam...... Prosperari potuit contra Scotos.
Fundatio Monast. B. Mariæ de Lapideto ann. 1254. inter Instr. tom. 6. Gall. Christ. novæ edit. col. 67 :
Verum, si forte locus ipse non Prosperaretur in tantum, nec posset sustinere vel habere conventum, teneris tu nihilominus memorata Guillelma, in ecclesiis prædictis unum perpetuum constituere sacerdotem, etc. Prosperor, εὐημερῶ,
in Gloss. Lat. Gr.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Prosperator, Qui prosperum facit. Gloss. Barthii apud Ludewig. tom. 3. Reliq. MSS. pag. 162. ex Baldrici Hist. Palæst. :
Deo gratias agentes, itineris et latoris sui Prosperatori.
Chron. Angl. Th. Otterbourne pag. 228 :
Gratias Deo egit Prosperatori suo.