« »
 
[]« Pugnalis gladius » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 560b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PUGNALIS
PUGNALIS Gladius, Pugio, sica, Ital. Pugnale, Gall. Poignard, vox a nostris alias varie expressa. Lit. remiss. ann. 1386. in Reg. 130. Chartoph. reg. ch. 171 :
Dictus exponens quendam suum gladium Pugnalem evaginavit, etc.
Aliæ ann. 1364. in Reg. 96. ch. 217 :
Petrus Ribante suo gladio, Gallice Poingal, percussit dictum Stephanum Ermengaudi [] de cuspide.
Aliæ ann. 1401. in Reg. 156. ch. 445 :
Le suppliant tira un Poignant ou dague, et d'icelluy fery ledit Guillaume un cop en la poitrine.
Aliæ ann. 1410. in Reg. 165. ch. 49 :
Icellui Peyre tira un coustel qu'il portoit appellé Poingnal. Un coustel appellé Poingel,
in aliis ann. 1412. ex Reg. 167. ch. 87. Denique aliæ Lit. ann. 1477. in Reg. 206. ch. 1132 :
Pierre Faurre tira de sa seincture ung cousteau, dit Poignote.
Vide infra Punhalis gladius.
P. Carpentier, 1766.
Pugnalis Plumbata, Eadem quæ Manualis. Vide supra Plumbatæ.