« »
 
[]« 2 pulsus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 566c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PULSUS2
2. PULSUS, Pars capitis, quæ dicitur Tempus, quod ibi arteriæ pulsus maxime sentitur, nostris etiam Pous. Lit. remiss. ann. 1362. in Reg. 93. Chartoph. reg. ch. 204 :
Iterum lapides adversus dictos fratres projessit (sic) et cum uno dictorum lapidum dictum Bernardum Roque percussit juxta Pulsum dextrum ; ex quo ictu ipse Bernardus fuit et stetit totus attonitus.
Charta ann. 1358. ibid. ch. 230 :
Cum dicto ense dictum Raymundum Fornesii uno ictu in Pulsu capitis percussit et letaliter vulneravit.
Lit. remiss. ann. 1465. in Reg. 194. ch. 2 :
Uno validissimo ictu percussit super caput et supra seu prope Pulsum a parte sinistra, taliter quod incus prædicta intravit infra caput.
Aliæ ann. 1406. in Reg. 160. ch. 360 :
Icellui suppliant donna audit Abarimacies un cop d'un baston sur sa teste en droit sa temple ou Poulz nommé au païs
(de Comminge). Denique aliæ ann. 1451. in Reg. 185. ch. 177 :
Le suppliant donna de cette pierre sur la teste à icellui Massebo, et l'ataigny prés du Poux, etc.
Vide Pulsalis motus.