« 2 puncta » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 569a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PUNCTA2
2. PUNCTA, Promontorium, Lingua terræ, pointe de terre, apud Sanutum lib. 2.
part. 4. pag. 87 :
Alexandria magna est civitas atque pulchra, quandam Punctam habens deforis, cujus confines quotidie a maris fluctibus inundantur, super quam Punctam est una turris, quæ Farum communiter appellatur.Chron. Andr. Danduli apud Murator. tom. 12. col. 461 :
Die xx. ejusdem mensis Septembris itinere resumto novum insonuit ad Punctam Medelini.