« »
 
[]« 3 punctus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 571c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PUNCTUS3
3. PUNCTUS, Actus, factum, Gall. Fait. Litteræ Henrici IV. Reg. Angl. ann. 1409. apud Rymer. tom. 8. pag. 570 :
Sciatis quod suscepimus in salvum et securum conductum nostrum.... senescallum de Haynau, infra regnum nostrum Angliæ, ad certa Punctus et facta armorum inibi perficiendum, cum centum personis equitibus in comitiva sua.
P. Carpentier, 1766.
Rectius, ni fallor, Conditio, conventio, pactum. Vide supra Punctio.