« »
 
[]« Quadruplare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 588b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/QUADRUPLARE
QUADRUPLARE, Quadruplicare, In quatuor partes explicare vel dividere, vel quadruplex sive quadruplum facere, Johanni de Janua ; Quadrupliquer, in Glossis Lat. Gall. Sangerman. hodie Quadrupler. Quadruplatus numerus, leg. 10. Dig. de Gradibus § 17. (38, 10.) Papias : Quadruplo et Quadruplor idem significat antiquitus. Quadruplare Jurisconsultis est in quadruplum damnare. Ulpianus leg. 14. Dig. § 1. Quod metus causa (4,2.) :
Quadruplabitur, omne quodcumque restitui oportet.
Hac notione quidam exponunt illud Plauti
Neque Quadruplari me volo
, hoc est nolo ad quadruplum solvendum adigi, si vera eorum opinio. Alii quippe, ac forte melius, exponunt, Nolo quadruplator, seu delator esse, deponentis vim tribuentes huic quadruplari, et pronomen me redundans existimantes.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Quadruplator, Latinis delator. Quadruplatores, inquit Asconius in Divinat. Verrin. pag. 26 :
Delatores erant criminum publicorum : in qua re quartam de proscriptorum bonis, quos detulerant, assequebantur.
Sic dicti vel a quarta hac, quam accipiebant, parte, vel a quadruplo, quod delati fere solvere cogebantur. Vide Vossium in Etymologico et Thesaurum Fabri. Johanni de Janua Quadruplatores et Quadruplicatores dicuntur Usurarii in quadruplum sua recipientes. Quadruplator etiam dicitur Senex vel Contractus, qui duobus pedibus et duobus baculis sustentatus per plantas incedit. Laurentius in Amalthea :
Quadruplator, Quartarius sector, delator, accusator, sycophanta, cui quarta pars ex bonis damnati. Item Portitor quartarius, quartam partem recipiens portorii,
ex Sidonio lib. 5. Epist. 7.