« »
 
[]« 3 quæstor » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 591b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/QUAESTOR3
3. QUÆSTOR, Idem apud Imperatores CP. qui apud Reges nostros Referendarius seu summus Cancellarius. Codex Justinianus lib. 1. tit. 23. n. 7. in Authent. :
Ut divinæ jussiones subscriptionem habeant gloriosissimi Quæstoris.
Vide Dircksen. Manual. Font. Juris in hac voce § 3. Eichhorn. Histor. Jur. Germ. § 25. B. Glossar. med Græcit. col. 674. voce Κοιαίστωρ. Hinc pro Cancellario seu Notario sumitur in Literis Lotharii Regis, Bibl. Cluniac. col. 313 :
Gebo humilis Quæstor ad vicem Artoldi Archiepiscopi summique Cancellarii recognovi.
De Questoribus sacri Palatii plura vide apud Hofmannum in Lexico.