« »
 
[]« 3 quarta » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 596b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/QUARTA03
3. QUARTA, Mensura, modus agri in Pictonibus, ut auctor est Beslius in Comit. Pictav. pag. 170. 210. 244. 248. Gall. Un quarteron de terre. Capitul. Caroli Magni lib. 5. cap. 151. 303.
Et qui minus Quartæ optimæ de terra habet secundum æstimationem suæ telluris opera faciat
. Charta Gaufridi Comitis Andegav. ann. 1040. apud Sammarthanos in Episcop. Andegav. :
Item alibi in Comitatu Andecavo in villa quæ dicitur Broch, duas Quartas terræ non longe a civitate ipsa.
Charta Italica ann. 1321. apud Waddingum tom. 3 :
Alia petia de terra arbustata, quæ est mensura Quartarum novem.
Infra :
Quædam quantitas terræ vacuæ... et est in mensura Quartæ duæ et nonæ tres.
Ibid. :
Fundus unus de terra, est in mensura modii unius et Quartarum sex.
Charta Constantini Abb. Nobiliac. ann. 17. Regis Rotberti, apud Stephanotium tom. 3. Antiq. Pictav. MSS. pag. 432 :
Dignaremus concedere Quartas novem, quod omni modo placuit nobis fecisse.
Hujusmodi quartarum frequens mentio est in Chartulario S. Cypriani Pictav. sub indeclinabili voce Quartas, ut fol. 78 :
Et sunt plus minus Quartas quindecim.
Huc utcumque referri potest, quod habetur in Codice MS. Abb. Sangerman. fol. 59. col. 3 :
Concamiavimus ad Evrardum in villare Desuo jornales v.
Quarta ; hoc est, si bene conjecto, dimidium quadrantem quinque jornalium.