QUINTA-ESSENTIA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Quinta-essentia » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 613c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/QUINTA-ESSENTIA

QUINTA-ESSENTIA, Philosophis Peripateticis, Æther, materia ætherea, qua cœlum constat, sic dicta procul dubio ex versione Apuleii, qui hunc Aristotelis locum de Cœlo cap. 2 :

Αἰθὴρ, στοιχεῖον ἕτερον τῶν τεσσάρων, ἀϰήρατόν τε ϰαὶ θεῖον,

sic reddit :

Æther, elementum longe aliud numero Quintum, ordine primum, genere divinum et inviolabile.

Vita B. Giraldi de Salis apud Martenium tom. 6. Ampliss. Collect. col. 1010 :

Sed nec cœlum, vel Quinta-essentia ejus se ministerio subtraxit, quando volucres cœli et tales volucres moriturus aspexit.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

◊ Sed nemini usitatius est, quam Chymicis Quintæ-essentiæ, vulgo Quinteessence, vocabulum, quo substantiam indigitant purissimam atque subtilissimam, quam ex quovis corpore per artem suam extrahunt. De Quinta-essentia scripserunt Raimundus Lullus, Johannes de Rupescissa, Paracelsus et alii bene multi Chymici recentiores. Vide Goclenii Lexicum Philosophicum et B. Capelli Lexicum Medicum.