« Quiritare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 616c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/QUIRITARE
QUIRITARE, Populare.
Quiritat, Populo alloquitur, apud Janssonium in Auctario Glossarum Isidori ; hoc
est Quiritium, seu populi Romani, opem inclamat. Nam Quiritare dicitur is, ut habet Varro lib. 5. de Lingua Lat. qui
Quiritium fidem clamans implorat. Vel, ut apud Nonium :
Quiritare est clamare, tractum ab iis, qui Quirites invocant.Sed hæc nota. Auctor Philomenæ Quiritare dixit pro Instar verris clamare : Quirritare Ugutioni. Vide Baulare.