RAGA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Raga » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 007c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RAGA

RAGA. Lex 3. Cod. Th. de Habitu, quo uti oportet intra urbem (14, 10.) :

Intra urbem Romam nemo vel Ragis, vel tzancis utatur.

Cum in Lege superiore braccis legatur, videtur eadem vox in hac Lege reponenda. Nam quod quidam rocchis restituunt, aut racis, ut sint Græcum ῥάϰη vel ῥάϰια, de qua voce in Ragana, neutiquam probaverim : cum habitus et indumenta exotica, ac præsertim Francorum interdicantur in lege 4 :

Majores crines, indumenta pellium, etiam in servis, intra Urbem sacratissimam præcipimus inhiberi.

Quæ quidem, ut et braccas, Francorum propria fuisse, satis constat.

P. Carpentier, 1766.

◊ Haud satis attente monet Cangius hic pro Ragis legendum esse Braccis ; quandoquidem vox subsequens Ragella, diminutivum videatur a Raga, eodem significatu.