« »
 
[]« Ragalon » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 008a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RAGALON
RAGALON, Anhelitus hominis animam agentis, Gall. Râle, Ralement. Miracula Urbani V. PP. MSS. e Bibl. S. Victoris Massil. :
Videbatur quod fuisset in mortis articulo, quia jam habebat in gutture lo Ragalon, quod est signum mortale.
P. Carpentier, 1766.
Alias Raancle ; unde Raancler, pro Raler. Mirac. Mss. B. M. V. lib. 1 :
Il cai en un grief malage....
Quant en la gorge li relieve
Uns Raancles, qui moult li grieve,
Et Raancla si durement,
Que bien vous puis dire briement,
Parler ne puet, n'un seul mot dire.