![[]](http://media.enc.sorbonne.fr/ducange/jpg/R/011b.jpg)
« 1 ramerium » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 011b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RAMERIUM11. RAMERIUM, Ramorium, Ramus arboris longior et crassior, humi ab extremitate ea arte
depressus cum laqueo annexo, ut facile capiatur fera transiens, atque ramo vi elastica
citissime erecto tollatur in sublime, aut saltem retineatur. Charta ann. 1357. apud D.
Secousse, tom. 4. Ordinat. Reg. pag. 449. qua Revelli incolis licentia conceditur
venandi et capiendi.... quascumque feras.... infra foresta eorum propria ; et eciam infra nemora regia antiquitus vocata de Vanre... cum canibus et gentibus et eciam cum Ramerio vel Ramoriis... et ipsas feras captas secum adportandi, etc.
P. , 1766.
◊ Venationis species,
collectis simul ramalibus, intra quæ fugientes feræ retibus implicantur. Lit. ann. 1262.
in Reg. 108. Chartoph. reg. ch. 177 : Concedimus per præsentes licentiam et congedium venandi et in forestis regiis dictæ senescalliæ Tholosanæ capiendi seu capi ac etiam Rameria faciendi, cum retibus et aliis ingeniis, decem apros et quatuor cervos quolibet anno.
