« »
 
[]« 1 ran » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 012c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RAN1
1. RAN, Rapina, Saxonice, et Danice, quæ vox occurrit in Legibus Canuti Saxonicis part. 2. cap. 58. Gloss. Saxon. post Leges Henrici I. Reg. Angliæ : Ran, aperta rapina, quæ negari non potest. Leges Guillelmi Nothi cap. 62 :
Si Francigena appellaverit Anglum de perjurio, aut murdro, furto, homicidio, Ran, quod dicunt apertam rapinam, quæ negari non potest, Anglus se defendat per quod melius voluerit, aut judicio duelli, aut ferro.
Vide Hovedenum pag. 601. Janum Dalmerum ad Jus Aulicum Norvegicum [] vetus pag. 520. et Petrum Resenium ad Jus Aulicum Canuti II. Regis pag. 671. Porro a Ran voce aliam ranson ortam opinatur Loccenius lib. 2. Antiquit. Suecic. cap. 7. qua vulgo utimur pro pretio redemptionis, quasi fuerit redemptionis pretium pro raptu : nam sona compositionem significat, ut suo loco docemus. Unde ad pretium libertatis consecutæ translata postmodum fuerit. A voce denique Ran, deducta alia
Boran, Deprædatio mansionis, apud Suenonem in Legibus Castrensib. cap. 10. Kanutus Episcopus Wiburgensis lib. 2. Legum Juticarum cap. 44 :
Hoc est Boran, quando aliquis intraverit curiam alterius, et inde diripuerit pecora ejus, vestimenta vel arma, vel aliquam aliam rem valentem dimidiam marcam denariorum.
Varias autem rapinarum species jus Danicum recenset, videlicet
haandran, boeran, balran, marleran, stigran, etc
.
© École des chartes.