![[]](img/image.png)
RANCUS, Ταγγός, pro Rancidus, in Glossis
Græco-Lat. In Latino Græcis legitur, Rancum,
Ταγγόν.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Metaphorice in
Vita S. Willibaldi, tom. 2. Julii pag. 508 : Obviavit illis unus leo, qui aperto orerugiens Rancusque eos rapere ac devorare cupiens,hoc est, Rancore, ira seu furore plenus.