![[]](img/image.png)
«
2 reatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 035a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/REATUS2
2. REATUS, Crimen, Christianis scriptoribus atque recentioribus Jurisconsultis. Hos castigat
Budæus, applaudente Vossio lib. 1. de Vitiis sermonis cap. 32. ubi
Reatum exponit
per obligationem ad pœnam, ut inter
crimen et
pœnam medius sit
Reatus. Antiquis proprie habitus erat atque conditio reorum sive accusatorum, ut
recte dicitur lib. 2. selectarum de Lingua Latina Observationum in hac voce.
Reatuum Redemptiones, Mulctæ pecuniariæ,
Compositiones. Ordericus Vitalis lib. 4. pag. 523 :
Ipsi vero Regi, ut fertur, mille et 60. libræ sterilensis monetæ, solidique
triginta et tres oboli ex justis redditibus Angliæ per singulos dies redduntur :
exceptis muneribus regiis, et Reatuum redemtionibus, aliisque multiplicibus negotiis,
quæ ærarium Regis adaugent.
Vide
Redimere.